Η εικόνα αυτή (και η στερεοσκοπική συνοδός της) “κόβει” έναν μετεωρικό κρατήρα διαμέτρου περίπου 50 km, που είναι ορατός ακόμη και στις φωτογραφίες των αποστολών Mariner 9 [που απεκάλυψε κι έδωσε τ’ όνομα στις Κοιλάδες] και Viking, δεκαετίες πρίν και που παρουσιάστηκε σαν στοιχείο υπέρ της άποψης ότι ο πυθμένας του Χάσματος του Κοπράτη είναι μιά αρχαία επιφάνεια, σαν αυτές των οροπεδίων βόρεια και νότια του canyon, που απλώς καταβυθίστηκε περισσότερο από 10 km, σαν ένα άθικτο γιγαντιαίο κομμάτι του στερεού φλοιού. [Κοπράτης ήταν τ’ όνομα ενός ποταμού στην αρχαία Περσία. Είναι ο σημερινός ποταμός Dez βόρεια του Ahvaz].

Η εικόνα όμως αυτή, αλλά κι άλλες του MRO, αποκαλύπτουν έναν γεωλογικά πρόσφατο κρατήρα, με πολύ λιγότερους υπερτιθέμενους κρατήρες συγκριτικά με τα γειτονικά υψηλά οροπέδια και με καλοδιατηρημένη την αρχική μορφολογία της πρόσκρουσης. Ο κρατήρας αυτός δηλαδή, σχηματίστηκε μετά την δημιουργία των Κοιλάδων του Mariner και δεν αποτελεί από μόνος του απόδειξη ότι αυτό το τμήμα του Χάσματος διαμορφώθηκε από απλή καταβύθιση ενός γιγαντιαίου κομματιού της επιφάνειας του Πλανήτη.

Οπωσδήποτε, ο σχηματισμός αυτού του συμπλέγματος των χασμάτων περιλαμβάνει ρηγμάτωση και διάνοιξη του στερεού φλοιού, αλλά είναι πλέον προφανές ότι η ιστορία του σχηματισμού τους είναι πολύ πιό σύνθετη. Πολλές από τις κατολισθήσεις, που παρατηρούμε στις Κοιλάδες του Mariner, πιθανόν να πυροδοτήθηκαν απ’ αυτή την μετεωρική πρόσκρουση.

Απόδοση στα ελληνικά και ηχογράφηση: Αριστείδης Σκουρτόπουλος